در این مقاله از تترلند، در مورد چگونگی آماده‌سازی فناوری بلاک چین برای ساده‌سازی بازارهای مالی طولانی مدت در زمینه بازار خرید ارز دیجیتال با توکن های امنیتی بحث خواهیم کرد.
اوراق بهادار ابزاری مالی است که دارای ارزش و قابل معامله است. بنا بر این تعریف، بسیاری از ابزارهایی که امروز می‌بینیم – سهام، اوراق قرضه، اختیارات – می‌توانند به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته شوند.
در یک زمینه حقوقی، تعریف به طور قابل توجهی محدودتر است و از صلاحیت قضایی به حوزه قضایی دیگر متفاوت است. اگر ابزاری مطابق ضوابط کشور معادل یک اوراق بهادار باشد، تحت نظارت دقیق نظارتی قرار می‌گیرد.
توکن های امنیتی چیست؟
توکن های امنیتی، توکنی هستندکه از طریق بلاک چین صادر می‌شوند و نشان‌دهنده سهام برخی از شرکت‌های خارجی است. این موارد را می‌توان توسط نهادهایی مانند مشاغل یا دولت‌ها صادر کرد و همان هدفی را برای همتایان فعلی آن‌ها (یعنی سهام، اوراق قرضه و غیره) انجام می‌دهد.
چرا از توکن های امنیتی استفاده می‌کنیم؟
برای مثال، می‌توان گفت که یک شرکت می‌خواهد سهام را به صورت توکن توزیع کند. این توکن‌ها می‌توانند به گونه‌ای طراحی شوند که از مزایای یکسانی برخوردار شوند که از سهام انتظار می‌رود – به‌ویژه حق رأی و سود سهام.
مزایای این روش بسیار زیاد است. همانند ارزهای رمزپایه، بازار خرید ارز دیجیتال و انواع دیگر توکن‌ها، توکن‌های امنیتی نیز از ویژگی‌های بلا‌ک‌چینی که برای آن‌ها صادر شده بهره‌مند می‌شوند. این ویژگی‌ها شامل شفافیت، تسویه حساب سریع، عدم خرابی و تقسیم‌پذیری است.
شفافیت
در یک دفتر عمومی، هویت شرکت‌کنندگان محفوظ می‌شوند و تمام موارد دیگر می‌توانند حسابرسی شوند. هر شخصی، در مشاهده قراردادهای هوشمند که رمزها را مدیریت می‌کنند یا ردیابی صدور و ارزها آزاد است.
تسویه حساب سریع
تسویه حساب مدت‌هاست که بحث انتقال دارایی‌ها به عنوان یک گلوگاه در نظر گرفته می‌شود. در حالی‌که معاملات خرید ارز دیجیتال می‌توانند بلافاصله انجام شوند، واگذاری مالکیت اغلب زمان‌بر است. در زنجیره بلوک، فرآیند خودکار است و خرید ارز دیجیتال یا فروش آن می‌تواند در عرض چند دقیقه تکمیل شود.
وقت بالا
بازارهای مالی موجود در زمان کار خود تا حدی محدود هستند. آن‌ها برای دوره‌های مشخص در روزهای هفته باز هستند و در آخر هفته ها بسته می‌شوند. از طرف دیگر، بازارهای خرید ارز دیجیتال، هر روز از سال، به‌صورت شبانه روزی فعال هستند.
تقسیم پذیری
هنر، املاک و سایر دارایی‌های با ارزش بالا، به محض این‌که توکن‌دار شد، می‌تواند در برابر سرمایه‌گذارانی که در غیر این صورت امکان سرمایه‌گذاری ندارند، قابل‌استفاده شود. به عنوان مثال، ما می‌توانیم یک نقاشی به ارزش 5 میلیون دلار داشته باشیم که به 5000 قطعه تبدیل می‌شود، به طوری که ارزش هر کدام 1000 دلار است. این امر به طرز چشمگیری قابلیت دسترسی را افزایش می‌دهد، در حالی‌که افرایش سرمایه‌گذاری را نیز فراهم می‌کند.
البته لازم به ذکر است که برخی از توکن‌های امنیتی ممکن است محدودیتی در تقسیم پذیری داشته باشند. در برخی موارد، اگر حق رأی دادن یا سود سهام به عنوان سهم حقوق صاحبان سهام اعطا شود، تقسیم ارز برای اهداف اجرایی محدودیت وجود دارد.
توکن های امنیتی در مقابل ارز سودمند؛ تفاوت چیست؟
توکن‌های امنیتی و ارزهای سودمند شباهت‌های زیادی با یک‌دیگر دارند. از نظر فنی، پیشنهادات در هر دو گروه یکسان است. آن‌ها با قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شوند، می‌توانند به آدرس‌های بلاک چین ارسال شوند و در صرافی‌ها یا از طریق معاملات نظیر به نظیر معامله شوند و در بازار خرید ارز دیجیتال قرار گیرند.
جایی که تفاوت دارند عمدتا در اقتصاد و مقرراتی است که زیربنای آن‌ها است. آن‌ها را می‌توان در پیشنهادات اولیه سکه (ICO) یا پیشنهادات اولیه مبادله (IEO) صادر کرد ،بنابراین شرکت‌های نوپا یا پروژه‌های تاسیس شده می‌توانند سرمایه‌گذاری در توسعه اکوسیستم‌های خود را تأمین کنند.
با کمک مالی، کاربران این توکن‌های دیجیتالی را دریافت می‌کنند که امکان مشارکت (بلافاصله یا در آینده) با شبکه پروژه را فراهم می‌کند. آن‌ها می‌توانند حق رأی به دارنده اعطا کنند یا به‌عنوان ارز ویژه پروتکل برای دسترسی به محصولات یا خدمات در بازار عمل کنند.
در زمینه ارزهای سودمند در بازار خرید ارز دیجیتال، اگر پروژه‌ای موفقیت‌آمیز باشد، سرمایه‌گذاران حق دریافت بخشی از سود را ندارند که در مورد برخی از اوراق بهادار سنتی وجود دارد. ما می‌توانیم نقش توکن‌ها را با امتیازاتی نیز مقایسه کنیم. از آن‌ها می‌توان برای خرید یا فروش کالاها استفاده کرد، اما هیچ سهمی در تجارت توزیع کالا ندارند.
در نتیجه، ارزش‌های آن‌ها اغلب توسط حدس و گمان هدایت می‌شود. بسیاری از سرمایه‌گذاران به امید این‌که با توسعه اکوسیستم از قیمت آن‌ها کنند، توکن خریداری می‌کنند.
توکن‌های امنیتی به روشی مشابه با توکن‌های نرم‌افزاری صادر می‌شوند، اگرچه از رویداد توزیع به عنوان ارائه امنیت رمز (STO) یاد می‌شود. از نظر سرمایه‌گذاری، هر دو نوع توکن نمایانگر ابزارهای بسیار متفاوتی هستند.
حتی اگر از طریق بلاک چین صادر شده‌اند، توکن‌های امنیتی همچنان اوراق بهادار هستند. بدین ترتیب، آن‌ها برای محافظت از سرمایه‌گذاران تنظیم شده‌اند. از این نظر ، STO شباهت بیشتری به IPO دارد تا ICO.
به طور معمول، وقتی سرمایه‌گذاران یک توکن امنیتی خریداری می‌کنند، در حال خرید سهام، اوراق قرضه یا مشتقات هستند. توکن‌های آن‌ها به طور موثر به‌عنوان قراردادهای سرمایه‌گذاری عمل می‌کنند و حقوق مالکیت دارایی‌های خارج از زنجیره را تضمین می‌کنند.
چه عاملی باعث امنیت می‌شود؟
در حال حاضر، صنعت بلاک چین فاقد وضوح لازم در زمینه حقوقی است. رگولاتورها در سراسر جهان هنوز در حال جبران سیل فناوری‌های جدید مالی هستند. مواردی وجود داشته است که صادرکنندگان اعتقاد داشتند که در حال صدور رمزهای سودمند هستند که بعداً توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) به عنوان اوراق بهادار شناخته شد.
توکن های امنیتی و امور مالی قابل برنامه‌ریزی
با‌توجه به اندازه بازارهای امروز، توکن‌سازی می‌تواند سیستم مالی سنتی را کاملاً متحول کند. سرمایه‌گذاران و موسسات موجود در فضا از رویکرد کاملاً دیجیتالی ابزارهای مالی بسیار سود می‌برند.
در طول سال‌ها، یک اکوسیستم از پایگاه‌های داده متمرکز اصطکاک زیادی ایجاد کرده است. موسسات برای مدیریت داده‌های خارجی که با سیستم‌های خود سازگار نیستند، باید منابع خود را به فرآیندهای اداری اختصاص دهند. عدم استانداردسازی در سطح صنعت، کارمزد‌های مشاغل را به دنبال دارد و تسویه حساب را به طور قابل توجهی به تأخیر می‌اندازد.
جمع‌بندی
به نظر می‌رسد که توکن‌های امنیتی یک پیشرفت منطقی برای صنعت مالی در بازار خرید ارز دیجیتال است. با وجود استفاده از فناوری بلاک چین، آن‌ها بسیار به اوراق بهادار سنتی نزدیک هستند تا بازار فروش یا خرید ارز دیجیتال یا حتی سایر توکن‌ها.
در صورت عملی شدن وعده توکن‌های امنیتی، فعالیت موسسات مالی به طور قابل ملاحظه‌‌ای ساده می‌شود. با گذشت زمان، استفاده از توکن‌های مبتنی بر بلاک چین به جای ابزارهای سنتی ممکن است به خوبی ادغام بازارهای قدیمی و بازار خرید ارز دیجیتال را کاتالیز کند.
