دلایلی برای این‌که چرا ممنوعیت ارزهای رمزپایه ممکن نیست

این مقاله تترلند ترجمه یک مطلب مربوط به وضعیت ارزهای دیجیتال در کشور هند است. برخی از سوالاتی که سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال و سایر علاقه‌مندان به این حوزه طی چند ماه گذشته پرسیده‌اند، درباره ممنوعیت ارزهای رمزپایه و امکان ممنوعیت آن‌ها است.

اما شاید یک سوال مرتبط‌‌تر برای پرسیدن این باشد که آیا دولت‌های کشورها در وهله اول حتی می تواند ارز رمزنگاری شده را ممنوع کند؟ و این‌که آیا ممنوعیت بر توانایی این صنعت، در ادامه کارهایی که انجام می‌دهد تأثیر می‌گذارد؟ پاسخ ممکن است شما را شگفت‌زده کند.

چرا نمی‌شود ارز دیجیتال را ممنوع کرد؟

به گفته بسیاری از کارشناسان، از آن‌جا که ارزهای رمزپایه به سادگی، قطعه‌ای از کد رایانه هستند، نمی‌توان آن‌ها را ممنوع کرد. انتقال رمز ارز از کیف پول به کیف پول دیگر با اشتراک‌گذاری موسیقی از طریق سیستم هیچ تفاوتی ندارد، به این معنی که ممنوعیت ارزهای رمزپایه به صورت قانونی در واقع توانایی ارسال رمزگذاری به یکدیگر را از بین نخواهد برد.

“از لحاظ تئوری، بله. می‌توانید آن را یک دارایی، کالا، ارز یا اوراق بهادار بنامید. اما اساساً ارز رمزنگاری شده دارای ارزش و نقدینگی است. صدها میلیون نفر در سراسر جهان وجود دارند که مایل به نگهداری ارزهای رمزپایه هستند.

برای مثال، من می‌توانم برای شما مقداری بیت‌کوین ارسال کنم و شما می‌توانید آن را از من بخرید. درواقع شما می‌توانید آن را ارز بنامید یا خیر، اهمیتی ندارد چرا که نام و عملکرد خود را دارد”، در ماه‌ گذشته Chanpeng Zhao، مدیر اجرایی (مدیر عامل) صرافی بایننس، بزرگ‌ترین صرافی رمزنگاری جهان گفته بود.” اگر توافقی صورت گیرد، به عنوان یک رسانه عمل می‌کند.

او اضافه کرد: با گفتن این سخنان، دولت همیشه می‌تواند موانعی برای ورود ایجاد کند. به‌عنوان مثال، بیشتر کاربران در هند امروز در مبادلات تجارت می‌کنند زیرا جنبه‌های فنی ایجاد کیف پول ارز دیجیتال و غیره را درک نمی‌کنند. با ممنوع کردن این سیستم عامل‌ها، دولت می‌تواند خرید و فروش رمزنگاری را برای کاربران اصلی مشکل کند، که ما را به نقطه دوم می‌رساند.

تحریم و ممنوعیت ارزهای رمزپایه ایده خوبی نیست

اگر کاربران اصلی نتوانند در مبادلات تجاری معامله کنند، به دنبال روش‌های جایگزین خواهند بود. همان‌طور که در بالا ذکر شد ، انتقال ارز رمزنگاری می‌تواند به آسانی اشتراک گذاری یک موزیک باشد. بنابراین، افراد از نظر فنی می‌توانند کسی را پیدا کنند که مایل باشد معادل فیات مقدار مشخصی از ارز رمزنگاری شده را به حساب بانکی خود منتقل کند. به عبارت ساده‌تر، معاملات رمزنگاری در بازار سیاه اتفاق بی‌افتد.

در واقع معاملات بازار سیاه به این معنی است که شما باید افرادی را پیدا کنید که حاضر باشند در ازای ارز مزنگاری، ارز فیات به شما بدهند. در روزهای قبل از انجام مبادلات، این کار به آسانیِ فعال بودن در انجمن‌های رمزنگاری محبوب بود. اکنون نیز ممکن است همین امر صحیح باشد.

برای مثال از آن‌جایی که در کشور هند هنوز تعداد بسیار کمی از کاربران رمزارز در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد، فروشندگان در هند می‌توانند به هر کسی در هر کشور ارز بفروشند. به شرط آن‌که معادل فیات را با ارز مورد نظر خود دریافت کنند.
به گفته بسیاری، ممنوعیت ارزهای رمزپایه در هند به سادگی تجارت بازار سیاه در این کشور را افزایش می‌دهد. تجارتی که پیش از ظهور مبادلات رمزنگاری رونق داشت. این ممنوعیت می‌تواند تعداد خریداران ارز دیجیتال در هند و در هر صرافی را کاهش دهد. این بدان معناست که دارندگان رمز ارز موجود، چاره‌ای جز فروش دارایی‌های خود از طریق روش‌های دیگر نخواهند داشت.

خسارت ارز

به‌علاوه، صنعت رمزنگاری به بسیاری از نوآوری‌های دیگر در جهان دامن می‌زند و به رشد آن‌ها کمک می‌کند. سیستم‌های بلاک‌چین تعریف شده برای این ارزها، به ویژه زنجیره‌های اتریوم و بیت‌کوین، در ساخت بسیاری از محصولات مالی و موارد دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
کارشناسان می‌گویند در صورت اعمال تحریم ممکن است ایجاد محصولات مبتنی بر بلاک‌چین عمومی غیرممکن باشد. اساساً، اگر دولت بگوید که نمی‌توانید از بیت‌کوین استفاده کنید، بلاک‌چین آن ارز نیز غیرقانونی می‌شود. یا حداقل این همان چیزی است که بسیاری فکر می‌کنند اتفاق خواهد افتاد.
این موضوع می‌تواند به نوآوری برای صنعت بلاک‌چین آسیب برساند، که در اصل مجبور است سیستم عامل‌های بلاک‌چین خود را از ابتدا توسعه دهد که هزینه و زمان بسیار بیشتری دارد.

جمع‌بندی ممنوعیت ارزهای رمزپایه

این مقاله از سمت تترلند نوشته نشده است. در واقع ترجمه یک مقاله هندی درباره ارزهای دیجیتال و ممنوعیت آن‌ها است. بنابراین تترلند سلب مسئولیت می‌کند.