فناوری اصلی پشت ارزهای دیجیتال، فناوری محبوب و مشهور بلاک چین است. این فناوری به همه مشتریان شبکه اجازه می‌دهد با یکدیگر به توافق برسند.
روزهای اولیه بلاک چین
ایده پشت فناوری بلاکچین در سال 1991 تعریف شد. زمانی که دانشمندانی با نام‌های استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا، یک راه‌حل محاسباتی ارائه کردند. این راه حل، راهی عملی برای مهر و موم کردن اسناد دیجیتالی بود تا نتوان اسناد را تغییر داد.
این سیستم از زنجیره‌ای از بلوک‌های رمزنگاری شده برای ذخیره اسناد و مدارک مهر شده استفاده کرد. در سال 1992 Merkle trees یا درختان مرکل در طرح گنجانده شدند. با جمع آوری چندین سند در یک بلوک، کارایی آن را نیز بیشتر شد. با این حال، این فناوری بلا استفاده ماند و حق ثبت اختراع آن در سال 2004، یعنی چهار سال قبل از آغاز و راه‌اندازی بیتکوین، لغو شد.
اثبات کار مجدد
در سال 2004، دانشمند کامپیوتر و فعال رمزنگاری به نام هال فینی (هارولد توماس فینی) سیستمی به نام RPoW، سیستم اثبات کار مجدد را معرفی کرد. این سیستم با دریافت اثبات مبادله یا غیرقابل تعویض کردن Hashcash کار می‌کرد. در عوض یک توکن RSA امضا می‌کرد که می‌تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
RPoW مشکل مخارج مضاعف را با حفظ مالکیت توکنهای ثبت شده در یک سرور قابل اعتماد که به کاربران در سراسر جهان اجازه داده بود که صحت آن را در زمان واقعی بررسی کنند، حل کرد.
RPoW را می‌توان به عنوان نمونه اولیه و گام مهم در تاریخ رمزارزها در نظر گرفت.
شبکه بیت کوین
در اواخر سال 2008 یک وایت پیپر که سیستم نقدی الکترونیکی غیر متمرکز همتا به همتا را معرفی می‌کرد -به نام بیتکوین- توسط شخص یا گروهی با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو در لیست پستی رمزنگاری قرار گرفت.
بر اساس الگوریتم اثبات کار Hashcash، به جای استفاده از یک عملکرد محاسباتی قابل اعتماد مانند RPoW، حفاظت مضاعف کارمزدها در بیتکوین توسط پروتکل غیر متمرکز همتا به همتا برای ردیابی و تأیید تراکنش‌ها انجام شد.
در سوم ژانویه 2009، زمانی بیتکوین به وجود آمد که اولین بلوک بیتکوین توسط ساتوشی ناکاموتو استخراج شد و 50 بیتکوین، پاداش بلوک داشت. اولین دریافت کننده بیتکوین، هال فینی بود. او در اولین معامله بیتکوین جهان در 12 ژانویه 2009، 10 بیتکوین از ساتوشی ناکاموتو دریافت کرد.
اتریوم
در سال 2013، ویتالیک بوترین، برنامه‌نویس و یکی از بنیان‌گذاران مجله بیتکوین اظهار داشت که بیتکوین برای ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز به یک زبان برنامه‌نویسی نیاز دارد.
ویتالیک نتوانست در جامعه به توافق برسد. از این رو توسعه یک پلتفرم محاسباتی توزیع شده جدید مبتنی بر بلاکچین، یعنی شبکه اتریوم را آغاز کرد. اتریوم دارای قابلیت اسکریپت نویسی به نام قراردادهای هوشمند است.
قراردادهای هوشمند برنامه‌ها، درواقع اسکریپت‌هایی هستند که روی بلاکچین اتریوم مستقر و اجرا می‌شوند و در صورت برآورده شدن شرایط خاصی می‌توان از آن‌ها برای انجام معامله استفاده کرد.
قراردادهای هوشمند به زبان‌های برنامه نویسی خاصی نوشته شده و به صورت کد بایتی گردآوری می‌شوند که یک ماشین مجازی غیر متمرکز تورینگ کامل، به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) می‌تواند آن‌ها را بخواند و اجرا کند.
توسعه دهندگان همچنین قادر به ایجاد و انتشار برنامه‌هایی هستند که در داخل بلاکچین اتریوم اجرا می‌شوند. این برنامه‌ها معمولاً DApps (برنامه‌های غیر متمرکز) نامیده می‌شوند و در حال حاضر صدها DApp در بلاکچین اتریوم در حال اجرا هستند. از جمله بر بستر رسانه‌های اجتماعی و مبادلات مالی و غیره.
رمزارز شبکه اتریوم، اتر نام دارد و می‌توان آن را بین حساب‌ها منتقل کرد و برای پرداخت کارمزدهای شبکه هنگام اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.
در آخر
امروزه فناوری بلاک چین توجه زیادی را به خود جلب کرده است . در حال حاضر از آن در برنامه‌های مختلفی استفاده می‌گردد. بنابراین بلاکچین محدود به صنعت رمزارزها نیست.
